Skiduim

Een skiduim (of in het Engels; een gamekeeper’s thumb) is een veelvoorkomend bandletsel van de duim. Het gaat hier om bandletsel van de duim aan de kant van de wijsvinger. Dit is het zogenoemde ulnaire collaterale ligament.

Anatomie:

De duim heeft twee gewrichten, het carpometacarpale (CMC) gewricht en het metacarpofalangeale (MCP) gewricht. Het CMC-gewricht wordt ondersteund door verschillende gewrichtsbanden die helpen bij het stabiliseren van de duim. Het ulnaire collaterale ligament is een van deze banden en geeft steun aan de binnenkant van de duim.

Oorzaak en ontstaanswijze:

Een skiduim kan ontstaan door een harde, naar buiten gerichte kracht op het onderste gewricht van de duim. De naam ‘skiduim’ komt van de ontstaanswijze, waarbij de duim blijft haken achter de skistok, waardoor de duim in een abnormale positie wordt gedraaid of geforceerd. Ook komt deze klachten veel voor bij balsporters en hockeyers.  Bij deze blessure is er sprake van een scheur van, of rek op de gewrichtsbanden aan de binnenkant van de duim.

Gradaties van de skiduim:

Er zijn verschillende gradaties van skiduim, afhankelijk van de ernst van het letsel:

Graad 1: (lichte) verrekking van de gewrichtsband
Graad 2: gedeeltelijke scheur van de gewrichtsband
Graad 3: volledige scheur van de gewrichtsband.

Klachten en symptomen:

De symptomen van een skiduim kunnen zijn:

• Pijn aan de binnenkant van de duim
• Zwelling en blauwe plekken
• Beperking van de beweging van de duim
• Gevoeligheid bij het aanraken van de duim
• Krachtsverlies van de duim
• Instabiliteit van het duimgewricht

Behandeling en herstel:

De behandeling bij de fysiotherapeut wordt altijd per individu bekeken. Bij elke patiënt spelen er namelijk andere factoren mee. Ook bij de skiduim verschilt de aanpak van persoon tot persoon.

Bij een bezoek aan de fysiotherapeut wordt eerst, middels een intakegesprek, de klacht in kaart gebracht. Hierbij wordt een inventarisatie gemaakt welke factoren er allemaal een rol spelen. Daarna volgt lichamelijk onderzoek, waarna de klacht verder bekeken / onderzocht wordt. Vervolgens wordt er een behandelplan opgesteld en zal de therapeut uitleg geven over de klacht,  prognose en factoren die van invloed zijn.

De behandeling van skiduim hangt af van de ernst van het letsel. Bij een milde skiduim kan rust en ijs helpen bij het verminderen van de zwelling en pijn. Fysiotherapie kan worden ingezet om de spierkracht en beweging van de duim te herstellen. Dit omvat specifieke oefeningen om de duim te mobiliseren en te versterken.

Bij ernstiger letsel kan een spalk of gips nodig zijn om de duim te immobiliseren. Immobilisatie is een veelvoorkomende behandeling voor een skiduim en omvat het dragen van een spalk of brace om de duim in een rechte positie te houden en daarmee rust te geven. In sommige gevallen kan chirurgie nodig zijn om gewrichtsbanden te herstellen.

Het herstel van een skiduim kan variëren afhankelijk van de ernst van de blessure en de gekozen behandeling. Over het algemeen duurt het herstel ongeveer 6 tot 12 weken, afhankelijk van de ernst van de blessure en de gekozen behandeling.

Tijdens de herstelperiode wordt aanbevolen om de duim zo min mogelijk te gebruiken en oefeningen te doen om de kracht en flexibiliteit van de duim te herstellen. Fysiotherapie wordt aanbevolen om het herstel te bevorderen.